Среќата не престанува со годините. Напротив, во зрелата доба таа станува подлабока, посмирена, и често поврзана со мали нешта: разговор со сакана личност, позната песна, чаша чај или кафе во тивко попладне. Но како можеме да помогнеме постарите луѓе да ја одржат – или повторно да ја пронајдат – својата среќа?
Овој блог пост е посветен токму на тоа: што ги прави навистина среќни нашите баби, дедовци, родители и сите оние кои го живеат своето „златно време“.
🤝 Чувството на припадност е клучно
Постарите лица не сакаат само некој да се грижи за нив – тие сакаат да припаѓаат, да бидат дел од заедница, да се чувствуваат видени и ценети. Дури и кога телото забавува, на душата и е потребен ритам.
💡 Во домовите за стари лица каде секојдневно организираме заеднички активности – како музичка терапија, вежби за меморија или едноставни игри – среќата природно расте. Луѓето се зближуваат, се смеат, повторно се чувствуваат исполнети.
🎨 Активностите кои будат радост
Среќата не се мери во броеви – туку во моментите кога не чувствуваме тежина. Кога рацете се зафатени со нешто убаво – умот се одмара. Рачни работи, боенка, решавање крстозбори, сликање, или грижа за цвеќе и растенија – се одлични начини да се стимулира и мозокот и срцето.
👂 Вниманието е највредниот подарок
Понекогаш, најголемата среќа е во тоа некој да седне до тебе и искрено да праша: „Како си денес?“ Да те слушне – без брзање. Старите лица ја носат тежината на многу приказни во себе. А кога тие приказни ќе се споделат, се ослободува простор за среќа.
💡 Во домовите за стари лица каде што грижата не е само медицинска, туку и емоционална, вниманието станува секојдневна навика, не задача.
🌿 Простор што ја храни душата
Животната средина влијае на расположението. Светол простор, зеленило, можност за прошетка или едноставно седење под сенка со чаша сок – тоа не се луксузи, туку потреби. За среќата да цвета, потребна ѝ е околина што поттикнува мир и топлина.
💡 Современи домови за стари лица сè почесто го вклучуваат надворешниот простор во секојдневните активности – не само како прошетка, туку како начин на живеење.
💬 Среќата не се заборава – таа се потсетува
Постарите лица можеби не секогаш ќе се сетат на сè, но секогаш ќе се сетат како сте направиле да се чувствуваат. Со малку повеќе време, трпение и вистински пристап – делуваме нивните денови да бидат исполнети.
✅ Заклучок: Среќата е глас кој сè уште зборува
Во свет што се повеќе брза, старите лица не бараат многу – само место каде ќе ги слушнеме, разбереме и сакаме. Кога се остварува тоа, нивната среќа станува заразна. А ние, помладите, можеме многу да научиме од неа.
- Христина Алексовска, дипломиран социјален работник и одговорно лице во Феникс Премиум
